ξέκληρος

και ξάκληρος, -η, -ο

1. αυτός που δεν έχει απογόνους, άκληρος

2. αυτός που έχει χάσει όλους τους απογόνους του, ξεκληρισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επιτ. ξ(ε)-* + άκληρος, απ' όπου το ξέκληρος].